Globalne wzorce, lokalne rozwiązania. Taniec i technologia w projektach Patryka Lichoty
Po roku 1989 polska scena tańca doświadczyła wielu zmian. Powiązanie Polski z globalnym systemem gospodarki i komunikacji wpływa na kształt lokalnej polityki kulturalnej. Sztuka jako instytucja przeszła gruntowne i daleko idące zmiany, tym niemniej społeczno-ekonomiczne różnice pomiędzy Europą zachodnią i środkowo-wschodnią nie zniknęły. Celem artykułu jest pokazanie, że brak odpowiedniego strukturalnego finansowania może uruchomić niezwykłą inwencję twórczą w obrębie tańca cyfrowego (digital dance). Wymuszona samowystarczalność przekłada się na pojawienie się tanich i niekonwencjonalnych rozwiązań technologicznych. Należy jednak pamiętać, że etos kultury DIY (do-it-yourself) jest równie istotnym czynnikiem innowacji twórczej, co ograniczenia ekonomiczne. Jako przykład powyższych tendencji przedstawionych zostanie kilka projektów polskiego artysty Patryka Lichoty. W swoich pracach tanecznych korzysta z technologii, by przedstawić najnowsze naukowe idee i odkrycia. Realizując swoje cele, artysta wykorzystuje i modyfikuje urządzenia przeznaczone do przemysłowego i medycznego użytku. Testuje funkcjonowanie różnych powiązań ciał i maszyn, stawiając pytania o możliwe korzyści płynące z tych związków, a także zgłębiając kształt i wymiary sprawczości technologii.
Key words: digital dance, dance and technology, DIY, body-machine, Patryk Lichota
Otwórz Artykuł