Globalizacja sztuki jako wyzwanie dla kuratorów i zinstytucjonalizowanego kolekcjonerstwa
Globalizacja sztuki stanowi złożone zjawisko, które nie podlega kryteriom jednej, uniwersalnej estetyki. Poniższy artykuł bada napięcia, które powstały we współczesnym świecie sztuki, a wynikające z odmiennych celów sztuki globalnej i instytucji wystawienniczych. W sztuce, która jest globalna, możliwe byłoby pokonanie rozłamu między różnymi kulturami, tak aby wykazać ponadnarodowy charakter niektórych współczesnych rozwiązań artystycznych. Jednak współczesne praktyki kuratorskie, wspierane przez zinstytucjonalizowany świat sztuki, często w sposobach przedstawiania kładą nacisk na lokalny charakter dzieł oraz na etniczne i kulturowe zaplecze ich twórców- artystów. W teorii muzea sztuki współczesnej oraz międzynarodowe targi sztuki powinny być platformą do interakcji oraz stwarzać możliwość pokonywania rozłamów na różne narodowości. Współczesny widz powinien doświadczać sztuki globalnie, w sposób wyzwolony z ram narodowościowych, które prowadzą do podziałów i uprzedzeń. Niestety, paradoksalnie, ta możliwość globalnej czy nawet humanistycznej sztuki jest uniemożliwiona poprzez ustawiczne podkreślanie w sposobach wystawiania i interpretowania sztuki nacjonalistycznych alegorii.
Otwórz Artykuł